جعفر ابراهیمی، شاعر برجسته کشورمان

جعفر ابراهیمی، شاعر برجسته کشورمان که 59 ساله شده است و در طول سالهای گذشته جوائز بسیاری را به دست آورده، تخلص «شاهد» را برای خود برگزیده است، شاعری که تا به حال جوایز ارزنده‌ای چون «یک سنگ و یک دوست» کتاب سال 67 / «آواز پوپک» کتاب سال 72 / «آسمان ابری نیست» برنده جایزه بزرگ کانون در سال 74 / «آب مثل سلام» برنده جایزه بزرگ کانون / «خورشیدی اینجا خورشیدی آنجا» کتاب برگزیده شورای کودک/ «بوی گنجشک» کتاب برگزیده سروش نوجوان/ «در کوچه‌های خیس» برنده دیپلم افتخار جشنواره کانون و ...

ابراهیمی درباره تخلص خود روایت جالبی را بیان می‌کند و می‌گوید: وقتی سیزده چهارده سالم بود، شعرم در یک مجله به چاپ رسیده بود که وقتی شعر را به دوستانم نشان می‌دادم باور نمی‌کردند شعر متعلق به من است و می‌گفتند جعفر ابراهیمی زیاد است و از کجا معلوم این شعر تو باشد. یکی از دوستانم به من پیشنهاد کرد همان‌طور که شهریار با تفال به حافظ تخلصی برای خود انتخاب کرده است تو هم برای خودت تخلصی انتخاب کن که وقتی به دیوان حافظ تفال زدم این بیت آمد که:

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد/ بنده طلعت آن باش که آنی دارد

که من کلمه اول این بیت را گرفتم و دو شعر با نام جعفر ابراهیمی (شاهد)‌ به یک مجله فرستادم که هر دو شعر با هم چاپ شد و دوستانم باور کردند که این شعرها متعلق به من است.

جالب این است که کلمه شاهد، شاهد من بود و شهادت می‌داد که این شعرها از آن من است، البته بعدها که بزرگ شدم متوجه معانی عرفانی که در کلمه شاهد وجود دارد نیز شدم.

او البته این را هم گفته است که «پدربزرگ مادری من شاعر بود و پدربزرگم کربلایی صادق، خود اهل شعر و قصه و متل بود و عمه من این قصه‌ها و شعرها را در کودکی به من آموخته بود، البته آن سال‌ها به نقاشی بیشتر از ادبیات علاقه داشتم و چون حوصله و امکانات نقاشی کردن برایم فراهم نبود اندک‌اندک به سمت ادبیات کشیده شدم.

النتائج (العربية) 1:

جعفر إبراهيمي، هو شاعر بارز في البلاد الذي تم من تتراوح أعمارهم بين 59 وعلى مر السنوات الماضية اكتسبت العديد من جوائز، تخليس «شهد» اختارت لنفسها، وقال أنه كان قيماً الجوائز مثل "صخرة وصديق» الكتاب كتاب السنة" مزمور 67/72/ليست "بوباك" السماء الملبدة بالغيوم» الفوز "الجائزة الكبرى" في الرابطة "مرحبا"/74 المياه رابطة للحائز على جائزة "كبيرة الطاقة الشمسية/الطاقة الشمسية انتقائية هنا لأن للطفولة، المجلس" كتاب "رائحة"/كتاب "سبارو سروش في سن المراهقة/"الرطب" في الزقاق حصل على دبلوم شرف "مهرجان الرابطة"، و...مثيرة للاهتمام السرد حول بهم تخليس إبراهيمي، الولايات، ويقول: عند 01:14 م كان صحيا، شرم نشرت في مجلة عندما تبين لي أن لا يعتقد بلدي قصيدة القصيدة ينتمي لي وقال لك جعفر إبراهيمي وحيث اتضح هذا هو الخاص بك قصيدة. اقترح أحد أصدقائي لي كشهريار، مع أن تخلصی حارس للعرافة الذي اختارته لتختار لنفسك تخلصی عندما هذا بت العرافة حافظ أن:لا ينظر إليه هو أشعث والأوسط/ما هو بلدي يمكن أن تي العانيالكلمة الأولى التي بت أنا واثنين من القصائد باسم جعفر إبراهيمي (شهد) أرسلت إلى إحدى المجلات التي نشرت قصائد كليهما معا، وايماني بأن هذا شارا المنتمين إلى لي.هذا هو كلمة التحكم، وشهادة الشهود وأظهرت أن هذا شارا من حيث ترعرعت، وبطبيعة الحال، هو معاني صوفية تبين فيما بعد أن هناك أيضا شاهد في الكلمة.أنه، بالطبع، كما أنه قال أنه "كانت والدتي وجدي ووجدي الشاعر من الناس، وشعره صادقا وكربلائي حكايات وقصص، وكانت عمتي موتيل وعلمتني شارا في الطفولة كان، بالطبع، أكثر من تلك السنوات كان مهتما في الأدب والرسم ومرافق الطلاء، ويشعر بالملل لأنه لا طفيف للأدب يوفر القليل حصلت سحبت.

النتائج (العربية) 3:

جعفر ابراهیمی، شاعر برجسته کشورمان که 59 ساله شده است وسعيد در طول سالهای گذشته جوائز بسیاری المواد را دست آورده، تخلص «شاهد» را برای خود برگزیده است، شاعری که المواد تا حال جوایز ارزنده‌ای چون «یک سنگ وسعيد یک دوست» کتاب سال 67 / «آواز پوپک»سال 72 / «آسمان ابری نیست» برنده جایزه بزرگ کانون در سال 74 / «آب مثل سلام» برنده جایزه بزرگ کانون / «خورشیدی اینجا خورشیدی آنجا» کتاب برگزیده شورای کودک / «بوی گنجشک» کتاب برگزیده سروش نوجوان / «در کوچه‌های خیس» برنده دیپلم افتخارکانون وسعيد...

ابراهیمی درباره تخلص خود روایت جالبی را بیان می‌کند وسعيد می‌گوید:وقتی سیزده چهارده سالم بود، شعرم در یک المواد مجله چاپ رسیده بود که وقتی شعر المواد را دوستانم نشان می‌دادم باور نمی‌کردند شعر المواد متعلق يعتبر است وسعيد می‌گفتند جعفر ابراهیمی زیاد است وسعيد از کجا معلوم این شعر تو باشد.یکی از المواد دوستانم يعتبر پیشنهاد کرد همان‌طور که شهریار با المواد تفال حافظ تخلصی برای خود انتخاب کرده است تو من برای خودت تخلصی انتخاب کن که وقتی المواد دیوان حافظ تفال زدم این بیت آمد که:

زي آن نیست که مویی وسعيد میانی دارد / بنده طلعت آن باش که آنی دارد

که يعتبر کلمه اول این بیت را گرفتم وسعيد دو شعر با نام جعفر ابراهیمی (زي) ‌ المواد یک مجله فرستادم که هر دو شعر با من چاپ شد وسعيد دوستانم باور کردند که این شعرها المواد متعلق يعتبر است

جالب این است که کلمه شاهد، زي يعتبر بود وسعيد شهادت می‌داد که این شعرها از آن يعتبر است، البته بعدها که بزرگ شدم متوجه معانی عرفانی که در کلمه زي وجود دارد نیز شدم

او البته این را من گفته است که «پدربزرگ مادری يعتبر شاعر بود وسعيد پدربزرگم کربلایی صادق، خود اهل شعر وسعيد قصه وسعيد متل بود وسعيد عمه يعتبر این قصه‌ها وسعيد شعرها را در المواد کودکی يعتبر آموخته بود، البته آن المواد سال‌ها نقاشی بیشتر از ادبیات علاقه داشتم وسعيدحوصله وسعيد امکانات نقاشی کردن برایم فراهم نبود المواد اندک‌اندک سمت ادبیات کشیده شدم.